İnsan

İnsan:
Yeryüzündeki en gelişmiş, en akıllı canlı.
İnsan:
Yeryüzündeki en vahşi, en gaddar, en acımasız canlı.

Günümüzden yaklaşık 4-5 milyon yıl önce, 340-350 cm³ kafatasına sahip bir hominiddik. Günümüzdeki şempanzelere, bonobolara benziyorduk. Ormanlık alanlarda yaşıyorduk. Daha sonra, belki de günümüzden yaklaşık 2-4 milyon yıl öncesinde, kafatasımızın büyüklüğü 450-500 cm³’e ulaştı. İki ayağımızın üzerinde durmayı, yürümeyi becerdik ve öğrendik. Ancak iki ayak üzerinde yürümenin de bedelleri oldu: Dişilerin kalça çatısı küçüldü ve bu nedenle doğumda, bebeğin kafatasının geçebilmesi için, bebek diğer hayvanların yavrularına benzemeyen biçimde tam gelişmeden doğmak zorunda kaldı. Yani, bütün hayvanların yavruları doğdukları gibi yürüyebilir, ayaklarının üstünde durabilirken, insan yavrusu bunu yapamaz. Çünkü tam gelişmeden doğmak zorundaydı. Bu zorunluluğu, iki ayak üzerinde yürüme nedeniyle dişilerin kalça çatılarının daralması oluşturuyordu. Yani iki ayak üzerinde yürümenin bedeli buydu.

Evrim kesintisiz sürer ve zorunlu yöne doğru olur. Canlılığımızı ve türümüzün devamını sağlamaya yönelik olarak gelişiyorduk ve yaklaşık 1,8 milyon yıl kadar önce, 850 cm³ boyutundaki kafatası ile Homo erectus olarak adlandırılan biçime dönüşmüştük. Yani ihtiyaçlara cevap verebilmek için beyin sürekli büyüyor, yeni kıvrımlar, yeni katmanlar oluşturuyordu. Günümüzden 200 bin yıl kadar önce ise Homo sapiens olarak vardık ve beyin hacmimiz 1200 cm³’e ulaşmıştı. Günümüzden 100 bin yıl kadar önce de anlamlı sesler çıkartmayı öğrenip konuşmanın ilk adımlarını attık. Bugün ortalama 1,4 kg ağırlığında ve yaklaşık 1260 cm³ boyutundaki beynimizle yeryüzünün en gelişmiş canlıları olduk.

Kendimize özgü sanatı, kültürü ve bilincimizin, aklımızın ürünü olarak doğada olmayan birçok kavramı var ettik. Müzik, tiyatro, resim, heykel, dans gibi etkinlikleri yarattık, kültürümüze ekledik. Gelişmiş kentler, yollar, köprüler, barajlar, binalar, anıtlar yaptık. Denizlerin altını, uzayı keşfetmeye başladık; dünyamızın dışına çıktık, uydusu Ay’a ayak bastık. Doğayı gözlemledik, merak ettik, sorguladık, araştırdık. Kendimizi ve doğayı öğrenmeye çalıştık. Gözle görülemeyen şeyleri gördük; tek hücreli canlıları, hücrenin içini, molekülleri, atomları, atom altı parçacıkları inceledik, öğrenmeye çalıştık. Sürekli keşifler yaptık. Doğadan öğrendik ve bunun yanında icatlar yaptık, yani doğada olmayan şeyleri var ettik, yapay zekâyı var ettik.

Doğada olmayan kavramları, değerleri; onur, erdem, ahlâk, hak ve adalet kavramlarını oluşturduk. Planlar, kurgular yaptık; hayaller kurduk. Yaşamı ve yaşamın anlamını sorguladık, bunlara yanıtlar aradık. Bunların hepsini Homo sapiens, yani biz yaptık. Doğaya uyumlanırken, artık doğayı kendimize uyumlamaya başladık. Beynimizin nöron bağlantılarını sürekli artırdık. Bunları biz yaptık. Sevmeyi, acımayı, empati kurmayı öğrendik. Bunların hepsi bize, yani insana ait şeylerdir.

Ancak ne gariptir ki aşağıda belirteceğim şeyleri de biz yapıyoruz:

İnsanın dışında hiçbir canlı, aç olmanın, beslenmenin dışında ve kendi canı risk altında olmadıkça başka bir canlıya saldırmaz, öldürmez. Ama insan bunu yapar. İşkence de eder, eziyet de eder, öldürür de.
İnsanın dışında hiçbir canlı yavrularla çiftleşmez, hiçbir hayvan yavru hayvanlara cinsel saldırıda bulunmaz. Dişisi istemedikçe dişiyle cinsel ilişkide bulunamaz, tecavüz etmez. Ama insan bunu yapar, hatta hayvanlarla bile cinsel ilişkiye girer.
Hiçbir canlı doğayı tahrip etmez. Bütün canlılar doğal bir uyum içindedirler. Ama insan doğanın altını üstüne getirir; ormanları, su havzalarını yok eder, iklim değişikliklerini oluşturur. Karaları, denizleri ve hatta atmosferi çöplük hâline getirir, çöp yığınlarıyla doldurur. İnsan türü, bunun sonuçlarının ne olacağını bile bile yapar.
İnsan, kitlesel savaşlar ve kitlesel katliamlar yapar. Adaletsiz düzenler, sistemler kurarak kendi türünün büyük çoğunluğunu açlık ve yoksulluk içinde bırakır. Acımasız ve gaddarca davranır.

Tüm bunları yine insan yapar.
Acaba biz hangi insanız? Bunu biraz düşünelim mi?