Kısaca

Duyuyorum hepinizi sesiniz çıkmasa da hepinizi duyuyorum. Ben aklımla duyuyorum; geceleri aç yatan insanlar, okul yerine çalışmak için işe giden çocuklar, yaşıyor sanılıp aslında yaşamayanlar; ben sizi duyuyorum.
Atıklarla zehir soluyan kuşlar, böcekler, ağaçlar, otlar, kuruttuğumuz, dereler, nehirler sizi duyuyorum acılarınızın sesini ben duyuyorum ve kirlenmiş sularda yaşayan balıklar, diğer deniz canlıları sizlerde feryat ediyorsunuz sizleri de duyuyorum, çünkü ben aklımla duyarım. Yuvaları bozulup göç eden karıncalar, böcekler sizleri görüyorum; kaçıyorsunuz, işgal ettiğimiz topraklarınızı bırakıp gidiyorsunuz çok iyi görüyorum, çünkü ben akıl gözüyle görürüm. Görüyorum tür çeşitliliği gittikçe azalıyor ve hızla yok oluyorsunuz.
Biliyorum aslında yok ettiğimiz kendimizdir bunu çok iyi biliyorum, çünkü aklım var; beynimi bilgiyle besledikçe aklımı kullanıyorum. Biliyorum her şey değişiyor zamanla ve aslında kendimizi yok ediyoruz yok ettiğimiz doğada.
Duyuyorum, görüyorum, biliyorum; tüketerek tükeniyor, yok ederek yok oluyoruz.
Asım Beşikci